POJEDNANIE: Wesele w Kanie cz.8 - Poranek Zmartwychwstania

Banery o poranku (kompozycja)
Tak bardzo zależało mi by ten post ukazał się przed świtem w niedzielny poranek 18 lipca równo tydzień po wydarzeniach którego dotyczy. Nie udało się go zmontować w tym terminie . Nie udało się i w następną niedzielę 25 lipca. Udało się dzisiaj równo po trzech tygodniach kiedy to chodząc po nocy , a potem rejestrując wschód słońca nad Kaną i "poweselny bałagan" robiłem te oto zdjęcia:

Jest 11 lipiec, godzina 3 w nocy, goście weselni po wczorajszych zaślubinach poszli spać. Nie ma się co dziwić. Dzisiaj będą pewno jeszcze poprawiny i rozjedziemy się do domów. Większość z nas ma małe dzieci i trudno będąc odpowiedzialnym nie spać z rodziną w nocy. Mnie jednak coś wyniosło. 3 w nocy to godzina najbardziej odległa od Godziny Miłosierdzia, wtedy demonom wydaje się, że wszystko mogą. To godzina w której Twoja i moja modlitwa jest szczególnie potrzebna tym, którzy spać nie mogą.

I tak szepcząc Koronkę, zostawiwszy w pokoju śpiącą Ewę, wyszedłem przez niezamknięte drzwi na świeże powietrze. W powietrzu czuć było jeszcze wczorajszy upalny dzień. Nagrzane mury oddawały skumulowane ciepło. Niebo tej nocy było bezchmurne i rozgwieżdżone.

Ze sobą zabrałem plik przygotowanych do rozdania widokówek z pomnikiem Bożego Miłosierdzia w Baranowie. To, to samo zdjęcie które jest na puzzlach. Na każdej widokówce nakleiłem adres internetowy na blog, który właśnie czytasz.

Co mnie piknęło, żeby każdemu włożyć swoją wizytówkę za wycieraczkę, nie wiem. Uznałem to za najlepszą formę dotarcia do maksymalnej ilości rodzin. O blogu wystarczająco dużo powiedziałem na spotkaniach. Kto będzie zainteresowany ten poczyta.

Na spacer wziąłem aparat. Zupełnie nie mam doświadczenia w robieniu zdjęć po nocy. Spróbuję, pomyślałem i kończąc Koronkę doszedłem do bramy wyjściowej. Brama wejściowa na teren zakonny, była otwarta na oścież , w przeciwieństwie do bramy prowadzącej do kościoła. Do wejścia zapraszał dyskretnie podświetlony mosiężny posąg założyciela zakonu św. Antoniego Marii Klareta.

Na głównym podwórzu rozświetlonym niewysokimi lampami, na środku klomb. Wchodzę na niego delikatnie, by nie poniszczyć rosnących kwiatów. Niedziela - poranek zmartwychwstania. Spoglądam na tonący w ciemnościach obraz Jezusa. Był z nami na Weselu. Działał cuda. Wodę w Wino przemieniał. Kruszył moje zatwardziałe serce. Zsyłał rozmaite dary. Teraz wisi i spogląda na mnie z ciemności nocy. Panie mój, Boże nasz siłę masz siłę dasz. Tylko TY, tylko TY.

Zostawiam Chrystusa, na dziedzińcu zakonnym . I tak mi pewno nie uwierzą, że widziałem go Zmartwychwstałego. Marta i Maria też widziały Go zmartwychwstałego w niedzielny poranek,a nawet apostołowie powątpiewali w kobiece słowa. Czy chłopu uwierzą?
Przed Domem Rekolekcyjnym tylko światło nad wejściem wskazuje drogę.
Nie jestem sam, ktoś przede mną wchodzi do budynku.

Idę do sali spotkań. Tonie w ciemnościach. Proszono mnie bym generalnie zbyt dużo w szczegółach, nie pisał o tym, co się działo na tej sali. Uznałem że puste miejsca przypomną uczestnikom Wesela chwile jakie tu przeżyli. Każdy może odnaleźć swoje miejsce i wspomnieniami sięgnąć do chwil, które nie tylko były, ale i są nadal ważne w jego życiu.

Popatrzcie na te zdjęcia i wspomnijcie tych którzy siedzieli obok Chrystusa: Ks. Christopha, Dorotę i Marka, Marię i Pawła, Agatę i Jurka, i innych

Każdego dnia którąś z par dochodziła i siadała twarzą do nas, gdy inna siadała razem z nami na ogólnej sali. Tylko Ula z gitarą nie zmieniała swego stanowiska przy aparaturze nagłaśniającej.