Jajo niespodzianka

Siadam do komputera, a tu przy klawiaturze jajo niespodzianka. Puste, już otwarte, samo czekoladowe opakowanie. Jestem łasuch na cukierki i ucieszyłem się tym niespodziewanym prezentem Ewy. Przyjąłem go jako gest pojednania - zadośćuczynienia. Nie wiedząc o tej niespodziance i ja uczyniłem gest pojednania - zadośćuczynienia.
Przy śniadaniu uzgodniliśmy listę dzisiejszych zakupów po które Ewa chciała się wybrać sama. Podałem jej co mi aktualnie braknie w kuchni , ona dorzuciła swoje i na koniec jakieś rośliny z Lidla. Zrobiłem na to głupią uwagę pytając: " Czy chcesz kupić rośliny, bo sprawią Ci radość, czy kolejny raz skusiłaś się na reklamę w gazetce". Tym razem nie odpowiedziała na zaczepkę, a ja ugryzłem się w język.
Na prośbę: Daj mi dwie stówy na zakupy wyjąłem z kieszeni trzy i nic nie mówiąc położyłem jej na torebce. To był mój gest pojednania - zadośćuczynienia za wczorajszy jej zkup (zamówienie) plastrów usuwających zanieczyszczenia z organizmu. Plastry AJ-KIDO reklamują w TV, a moja ślubna, jak się okazuje, jest podatna na reklamę, nie bacząc na jej finansowe skutki swojego działania.
A już do wściekłości doprowadziła mnie, gdy przejęzyczyła się i powiedziała, że uzgodniła ten zakup ze mną. Potem się co prawda poprawiła mówiąc, że mnie o nim poinformowała. To też było dla mnie mało, bo co znaczy poinformowanie już po złożonym przez internet zleceniu i telefonicznym potwierdzeniu go.
Dla mnie to była "musztarda po obiedzie" i dostał się jej "oremus". Nie chciałem przyjąć jej tłumaczeń, że to osobisty zakup i zgodnie z uświęconą od lat tradycją, nie będzie się z niego opowiadała. Sprawa na tyle była zaogniona, że gdy przyszło wczoraj wyjść wspólnie na wieczorną Mszę św. odmówiła nie tylko wspólnego spaceru ale i jazdy samochodem do kościoła. Po sprzeczce nie mogla się pozbierać do samego wieczora.
W godzinia apelu zaproponowałem wspólny spacer połączony z wieczornym pacierzem. Tym razem modliliśmy się tylko za siebie nawzajem.
Pomogłem jej się umyć, częściowo rozebrać i poszliśmy spać. Gdy się położyłem, próbowałem zasnąć. Ona czytała siedząc na łóżku książkę, by się unużyć . Gdy zgasiła światło i położyła się spać obok mnie obtuliłem ją kołdrą i pocałowałem w rękę mówiąc kolejny raz "przepraszam".
Zasnąłem natychmiast.
Gdzie idziesz ? Spytała rano widząc jak wychodzę.
Do kościoła odpowiedziałem. Pocałowałem ją w czoło.
Spojrzała na zegar i powiedziała to jedź samochodem. Nie protestowałem.
Czasu było jeszce tyle, bym drogę do kościoła tam i z powrotem pokonał pieszo. Widocznie chce bym miał czas się pomodlić ze spokojem przed mszą pomyślałem i wsiadlem w samochód.
Przed komunią św. ks. Proboszcz zaintonował śpiew 4 aktów wiary. Trzeci akt kończyłem śpiewać sam przystępując jako ostatni do Komunii św. Czwarty szeptałem w myślach przyjmując Ciało Pańskie.
Wpiszę go tutaj, bo pasuje jak ulał do powyższego tekstu:
"Ach żałuję za me złości , jedynie dla Twej Miłości
bądź miłościw mnie grzesznemu, dla Ciebie odpuszczam bliźniemu".

Swąd przypalonej grochówki, którą nastawiłem zaraz po śniadaniu wypełnił cały dom, a wydobywająca się z kuchni dymówa, doszła aż piętro niżej gdzie piszę te słowa.
Będę wobec tego czekał z czym przyjedzie z zakupów, by sklecić coś na prędce do jedzenia.