Nasi kandydaci cz.3 - ile kto miał do gadania?

"Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas, W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy " ( Dz 17, 27b-28a) z dzisiejszego czytania mszalnego.

Wczoraj odebrałem dziwny telefon. Miły kobiecy głos wypytywał mnie między wierszami prowadzonej rozmowy o moje preferencje polityczne, w związku z mającymi się odbyć wyborami. Rozmówczynię odesłałem do bloga . W rozmowie odniosłem wrażenie, że go pewnie pobieżnie czytała.

Żeby sprawa była jasna powtórzę jeszcze raz warunki wyjściowe, jakie obowiązkowo musi spełnić mój kandydat, by otrzymać mój pojedynczy głos. Czy zależeć mu będzie na moim jednym głosie, to już jego sprawa. Powtórzę wyraźnie JEGO sprawa, a nie jego sztabu wyborczego, jego komitetu poparcia, jego komitetu honorowego.

W tych wyborach, każdy będzie musiał opowiedzieć się sam za siebie. I to nie tyko wyborcy, ale i sami kandydaci. Oczywiście mogą się nie wypowiadać, mogą kluczyć, wynajdywać tematy zastępcze, proponować walkę na programy, na obietnice wyborcze, mogą dyskredytować przeciwników politycznych, zarzucać im to czy tamto. To wszystko nie będzie miało znaczenia.

Liczyć się będzie tylko jedno i to dla wyborcy i dla wybieranego: jasne i zrozumiałe dla wszystkich opowiedzenie się za krzyżem, za ochroną życia od poczęcia do naturalnej śmierci, za najważniejszym prawem jakim jest prawo Boże - to jest 10 przykazań. Kto jasno stwierdzi, że dla niego najważniejsze są sprawy ostateczne, a więc Pan mój i Bóg mój, Jezu ufam Tobie i tym sprawom podporządkuje swoje ziemskie postępowanie, kto wprost powie, że dla niego najważniejsze jest przykazanie miłuj bliźniego swego jak siebie samego- ten już zostanie zwycięzcą. A ja tylko takiemu kandydatowi mogę ze spokojem powierzyć moje sprawy , sprawy mojej rodziny, mego miasta i mojej ojczyzny. Tylko takiemu, który wskazując na Jezusa Miłosiernego powie za JPII. „Twoją jesteśmy własnością i do Ciebie należeć chcemy” (słowa wygłoszone w Toruniu na lotnisku ,w czasie pielgrzymki 7 czerwca 1999 roku).

W dzisiejszej prasie przeczytałem, że nie jest najlepszą rekomendacją dla przyszłej głowy państwa jego stan wolny, gdyż taka osoba pozbawiona jest pewnej wrażliwości i ma węższy kontakt z realiami codziennego życia w zbiorowości. A skoro na całym świecie obowiązuje kanon, że „rodzina jest podstawową komórką społeczną’" to ktoś, kto nie jest głową rodziny, w przeciwieństwie do np. Bronisława Komorowskiego wzorowego męża i ojca wieloosobowej rodziny, głową państwa być nie może. To warunek elementarny, nawet nie polityczny, pisze były redaktor naczelny znanego w kraju pisma. To laickie pismo i nie dziwię się tej, dla mnie przewrotnej argumentacji. To tak: jakby podobnie przewrotnie, zarzucano Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, że wybrano go na Ojca całego kościoła katolickiego, mimo że będąc stanu wolnego i nie mającego doświadczeń w prowadzeniu własnej rodziny, starał się przewodzić jak pasterz - jak ojciec, całej rodzinie ludzkiej w jej drodze do Boga, do świętości .

Podobnie dziwię się przekazywanym przez prasę złośliwościom skierowanym w stosunku do byłego marszałka Sejmu RP ojca dwójki dzieci z którego prasa naśmiewa się, że jego „cała partia zmieści się w windzie”. Były marszałek jest jedynym kandydatem prawicowym, który jasno i konsekwentnie broni podstawowego prawa człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci i sprzeciwił się ratyfikacji traktatu lizbońskiego ograniczającego suwerenność Polski. Nie tylko że nie jest ulubieńcem mediów liberalnych ale jest nie lubiany w niektórych środowiskach odwołujących się do chrześcijaństwa. Dla tych środowisk stanowi wyrzut sumienia.

Przykładowo w miniony piątek 6 maja 2010 w sejmie odrzucono poselski projekt całkowitego zakazu stosowania zapłodnienia in vitro wykluczając nawet możliwość dyskusji nad nim w komisjach poselskich. Jeden z posłów pytał: „Co jeszcze musimy przeżyć, żebyśmy uszanowali życie? Czy te doświadczenia nie są wystarczające? Czy ci ludzie, którzy by się narodzili, a których życie zostało przerwane, byliby gorsi od nas, czy oni byliby gorsi od tych , którzy w tej tragicznej katastrofie zginęli? Zadajemy sobie to pytanie.”

I jaka była odpowiedź?

Smoleńska tragedia nawet w PiS nie rozbudziła dostatecznej wrażliwości, skoro trójka posłów z tej partii przyłączyła się do odrzucenia zakazu zapłodnienia in vitro. Wśród tej trójki znalazła się posłanka Joanna Kluzik-Rostkowska, której Jarosław Kaczyński powierzył odpowiedzialność za prowadzenie swojej kampanii prezydenckiej. Pani Joanno myślę, że pozwoli Pani mieć panu Jarosławowi zupełnie przeciwne zdanie w tej materii i że pozwoli Pani mu je głośno publicznie jasno wyartykułować!

(na zdjęciach dzisiejszy ranek widziany przez okno)